Πέμπτη 6.10.2011
Δεν την παλεύω σήμερα καθόλου..... Θέλω απεγνωσμένα ένα τσιγάρο.
Έχω ας πούμε κόψει μαχαίρι το κάπνισμα απο τις 17.09.2011 , την ημέρα που έχασα απο την αρρώστια έναν πολύ καλό συνεργάτη και φίλο, μόλις 55 χρονών.
Μιλάμε δηλαδή για 20 μέρες τώρα που το έκοψα μαχαίρι , μετά απο 17 χρόνια καπνίσματος με μέσο όρο 1 πακέτο την μέρα .
Έκανα όμως μια "ζαβολιά" μετά απο 7 μέρες, όταν βγήκα και πήγα στα μπουζούκια..... Έκει έσπασα και έκανα ένα τσιγάρο. Μαλακία όμως γιατί την άλλη μέρα το πρωί ένιωθα σαν να μην είχα κόψει το κάπνισμα ποτέ. Αφού την έκανα την πατάτα καλύτερα να κάπνιζα ένα πακέτο στα μπουζούκια το βράδυ να το ευχαριστηθώ παρά ένα. Τι ένα τι 20 τσιγάρα, την άλλη μέρα το ίδιο ήτανε - σαν να μην είχα σταματήσει ποτέ το κάπνισμα.
Παρόλαυτά, βρήκα το σθένος το επόμενο πρωί να μην κυλήσω πάλι και έτσι μέχρι σήμερα μετράω 12-13 μέρες τελείως καθαρός χωρίς καμία ζαβολιά (ούτε τζούρα - μόνο μερικές "μυτιές" ,όταν είμαι έξω για καφέ, απο τον καπνό των διπλανών τραπεζιών..... ήμαρτον που έχω φτάσει!!!!)
Άλλα σήμερα δεν την παλεύω άλλο....
Κάνω μεγάλες προσπάθειες να με αποτρέψω και να μην κυλήσω.
Κάνω μεγάλες προσπάθειες να με αποτρέψω και να μην κυλήσω.
Δεν ξέρω αν μετά απο 13 μέρες είναι οργανικό το θέμα (= νικοτίνη) η αν είναι ψυχολογικό (= θέλω ενα τσιγάρο με τον καφέ και το ποτό μου γιατί έτσι γουστάρω!).
Χθες το βράδυ στο σπίτι μου την σβούρηξε....έστριψα ένα τσιγάρο, το βάλα στο στόμα... πήρα τον αναπτήρα και ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά δυνατά , προσδοκόντας ένα τσιγάρο μετά απο 13 μέρες.... Εκείνη την στιγμή πάλεψα μαζί μου, να βρω την δύναμη και τα επιχειρήματα του γιατί δεν πρέπει να το ανάψω.... Και ευτυχώς δεν το άναψα.
Ηταν εντυπωσιακό όμως ότι 2 ώρες μετά απο αυτό το άθλιο ψυχολογικό τέστ που υπέβαλα τον ευατό μου η καρδιά μου εξακολουθούσε να χτυπάει δυνατά και εγώ ένιωθα αγωνία....ίσως και ενοχές.....
Ο Καλός
(Τα γράφω να τα βλέπω , να τα ακούω , να τα θυμάμαι και να τα κοιτάω όταν σπάω.)
Ομολογώ πως είναι ύπουλο το κάπνισμα, αφού οι αποδεδειγμένα βλαβερές συνέπειες του δεν είναι άμεσα εμφανείς άλλα φαίνονται μετά απο πολύ καιρό (χρόνια....) και συνήθως ξαφνικά.... χωρίς προειδοποίηση.
Οταν θα σε πιάσει εκείνος ο πόνος κάπου εκει στα δεξιά μπορεί να είναι ενα απλό πονάκι στην χολή πχ, μπορεί όμως να είναι και η αρρώστια.
Όταν μια μέρα βήξεις δυνατά ( και οι καπνιστές βήχουμε και δυνατά και πολύ ορισμένες φορές) και αντί για τα γνωστά "ορυκτά" δεις αίμα..... τότε πλέον θα είναι ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ για να κάνεις οτιδήποτε.
Το ίδιο ισχύει και για το αίμα στα ούρα, δύσπνοια που μπορεί να συνδέεται με ΧΑΠ η με πρόβλημα καρδιάς που οφείλεται στο κάπνισμα. Και η λίστα μπορεί να επεκταθεί σε πολλά ακόμα.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως με τόσα βλαβερά ακόμα αναζητώ απεγνωσμένα ένα τσιγάρο.
Ίσως επειδή πέφτω στην ύπουλη παγίδα του άλλου μου εαυτού που μου ψιθυρίζει σιγά "ένα τσιγαράκι δεν πειράζει μωρέ....". Άλλα επειδή με ξέρω δεν μπορώ να σταματήσω στο ένα.....
Η κανένα θα είναι , η θα είναι 20..... μετά απο 17 χρόνια κάπνισμα, δεν υπάρχει για μας η ένοια "ένα τσιγαράκι". Ενα κάνουν όσοι τυχεροί δεν ξεκίνησαν το κάπνισμα ποτέ και δεν εθίστηκαν. Αυτοί μπορούν να κάνουν 1 σήμερα και ένα μετά απο 10 μέρες. Για αυτούς 1 ίσον κανένα. Για εμένα όμως το 1 δεν υπάρχει.... Η κανένα η όλα.
Θυμάμαι ότι τις πρώτες μέρες ήμουν σαν να είχα πέσει σε κατάθλιψη. Όλες οι δραστηριότητες μου φαίνονταν άδειες χωρίς τσιγάρο.... ένας καφές στην πόλη, ένα φαγητό με φίλους, μια βόλτα με το αμάξι, ενα ποτό το βράδυ....
Τι νόημα έχουν όλες αυτές οι διασκεδάσεις όταν δεν μπορείς να τις απολάυσεις με ένα τσιγαράκι....? Κανένα. :-(
Τώρα που το ξανασκέφτομαι είμαι ακόμα σε κατάθλιψη, άλλα πιο ήπιας μορφής.... Πιέζω τον εαυτό μου να βγαίνει έξω... ώστε να αποκτήσω εικόνες και εμπειρίες "έξω και άκαπνος".
Σκέψου ότι ένα νορμάλ τσιγάρο έχει 8mg πίσα. Έστω ότι καπνίζουμε τα 3/4 (το υπόλοιπο 1/4 καίγεται στο τασάκι) , με 20 τσιγάρα την μέρα έχουμε πάρει 120mg πίσα. Επί 365 μέρες = 43800mg η αλλιως 43,8 γραμμάρια πίσσας τον χρόνο. Επί 17 χρόνια = 745γραμμάρια . Σχεδόν ένα κιλό πίσα έχουμε βάλει μέσα στα πνευμόνια μας !!!!
Το ίδιο αποδυκνύει και ο τύπος πειραματικά (με νερό και βράσιμο) στο βίντεο εδώ, μόνο που μας δείχνει τήν ακριβή μορφή του υλικού που επικάθεται στα πνευμόνια μας (http://www.antinews.gr/2009/04/27/6157/)
Δες και τον πρόσφατο χαμό του Steve Jobs , επίσης απο την καταραμμένη αυτή αρρώστια.
Αυτός ο άνθρωπος με τόσα εκ. δολλάρια στα χέρια του και δεν κατάφερε να την σκαπουλάρει.... Με λίγα λόγια αν σε "χτυπήσει" είσαι χαμένος. Οριστικά και χωρίς εξεραίσεις.
Ασε δε το γεγονός ότι ειδικά στην δική μου περίπτωση υπάρχει σχετικό ιστορικό απο την αρρώστια στους πνεύμονες , προστάτη κτλ και ως γνωστών οι πιθανότητες για την εμφάνιση της ασθένειας είναι πολύ μεγαλύτερες όταν καπνίζεις. Δηλαδή και ιστορικό και κάπνισμα. Μαλακία!
Συνοπτική Λίστα με τα γιατί πρέπει να το κόψεις:
1. Η πιθανότητα της αρρώστιας γίνεται πολύ μικρή (αίμα στον βήχα, αίμα στα ούρα, πόνος εσωτερικά, πάγκρεας, ΧΑΠ, καρδιακή προσβολή).
2. 1 κιλό πίσσα πάνω στα πνευμόνια σου!
3. Αδύναμο Σπέρμα - πρόβλημα τεκνοποίησης
4. Έλειψη αντοχής (άσκηση, σκάλες , γυμναστήριο)
5. Στο τέλος αργά η γρήγορα όλοι αρωσταίνουν απο αυτό και όταν πλέον αναγκαστούν να το κόψουν είναι πολύ αργά αφού δεν μπορούν να προλάβουν τίποτα πια....
6. Το ότι θα μπορείς να πηγαίνεις παντού (καφέ , εστιατόρια, μαζικές εστιάσεις κτλ) και για πρώτη φορά μετά απο 17 χρόνια δεν θα ρωτήσεις αν επιτρέπεται το κάπνισμα (!)
7. Τα μεγάλα στελέχη και οι άνθρωποι ενός ανώτερου επιπέδου δεν καπνίζουν (βλέπε διευθυντές)
2. 1 κιλό πίσσα πάνω στα πνευμόνια σου!
3. Αδύναμο Σπέρμα - πρόβλημα τεκνοποίησης
4. Έλειψη αντοχής (άσκηση, σκάλες , γυμναστήριο)
5. Στο τέλος αργά η γρήγορα όλοι αρωσταίνουν απο αυτό και όταν πλέον αναγκαστούν να το κόψουν είναι πολύ αργά αφού δεν μπορούν να προλάβουν τίποτα πια....
6. Το ότι θα μπορείς να πηγαίνεις παντού (καφέ , εστιατόρια, μαζικές εστιάσεις κτλ) και για πρώτη φορά μετά απο 17 χρόνια δεν θα ρωτήσεις αν επιτρέπεται το κάπνισμα (!)
7. Τα μεγάλα στελέχη και οι άνθρωποι ενός ανώτερου επιπέδου δεν καπνίζουν (βλέπε διευθυντές)
Ο Κακός
Και φυσικά σε όλα τα παραπάνω του γιατί δεν πρέπει να καπνίσω , υπάρχει και ο αντίλογος απο το μικρό διαβολάκι που έχω μέσα μου.... το οποίο δυστυχώς επικαλείται οποιονδήποτε τρόπο ηθικό η ανήθικο στο να με κάνει να καπνίσω ξανά.....
1. Ούτε ο Steve Jobs κάπνιζε και είδες που κατέληξε.
2. Αφού έχεις ιστορικό, μπορεί να σε χτυπήσει έτσι και αλλιώς. Απόλαυσε το τουλάχιστον!
3. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Μπορεί να σε χτυπήσει ένα αμάξι και να μείνεις στον τόπο (χτύπα ξύλο). Απόλαυσε το σήμερα και αύριο βλέπουμε ......
4. Ακόμα και είσαι απο τους ατύχους να σου εκδηλωθεί η αρρώστια αυτό θα γίνει σε 15-20 χρόνια απο τώρα.... οπότε λογικά θα έχει βρεθεί και θεραπεία.
5. Σταμάτησες το κάπνισμα, θα σταματήσεις σε λίγο και τα ποτά , τα ξενύχτια , το βραδάκι θα ξεκινήσεις να πίνεις τήλιο και τσάι, ....πάει .... έγινες πουρόγερος απο τα 35 σου!
6. Βάζε φλιτράκι πρόσθετο να περιορίσεις την κατανάλωση πίσσας.
7. Αφού μπορείς και περνάς με επιτυχία διάφορα ψυχολογικά τεστ που βάζεις ο ίδιος στον εαυτό σου .... άνετα μπορείς να κάνεις 2 τσιγάρα την ημέρα με το καφέ σου / ποτό σου και να μην κυλήσεις πάλι στο 1 πακέτο.... δοκίμασε το !
Παρασκευή 7.10.2011
Σήμερα άλλη μια δύσκολη μέρα.... έπρεπε να λείψω εκτόα Αθηνών στην Μύκονο για δουλειές....
Και ενώ στο εργοτάξιο Μυκόνου η μέρα κύλισε χωρίς .... σκαμπανεβάσματα "καπνιστικά" και άντεξα, είχα και καλή παρέα , φίλο και συνάδελφο μη καπνιστή, το βράδυ πριν γυρίσω Αθήνα, πίνωντας ενα καφεδάκι στην χώρα.... λύγισα. Εκείνη την στιγμή ήθελα απεγνωσμένα ένα τσιγάρο. Άλλα ευτυχώς.... άντεξα.
Μετά απο 3-4 ώρες έφτασα Αθήνα, έκατσα μπαλκόνι, ουισκάκι .... και ήθελα πάλι ένα τσιγάρο....
Άλλα και πάλι άντεξα. Με πολύ κόπο και δυσκολία , άλλα άντεξα.
Σαββάτο 8.10.2011
Αισίως μετράω 14 ακριβώς μέρες τελείως άκαπνος.
Ξύπνησα σπίτι μόνος, πήρα πρωινό ετοιμάστηκα και πήγα για καφέ με το laptop μόνος.
Δυστυχώς όμως ο διάολος ακόμα στριφογυρνούσε στο μυαλό μου....
Τελικά δεν άντεξα.... Εκατσα για καφέ και άναψα τσιγάρο..... Λύγισα.
Μετά απο 14 μέρες..... αυτό που ένιωσα δεν ήταν αηδία όπως διαβάζω απο άλλους.... ήταν σχεδόν ηδονή! Απίστευτη απόλαυση συνδυασμένη με έναν καλά φτιαγμένο φραπέ!
Στην συνέχεια έκανα άλλα 2 τσιγάρα... βάζοντας πρόσθετο "πιπάκι" , προσπαθώντας να κατευνάσω τις ενοχές μου ώστε να πιστέψω ότι βάζοντας πιπάκι εισπνέω 90% (όπως έγραφε το πιπάκι απεξω) λιγότερη πίσσα και νικοτίνη.... μαλακίες και το ξέρω. Συναισθήματα... ταχυκαρδία, αρρυθμία, άλλα και πολύ απόλαυση μαζί με τον καφέ..
Και το κερασάκι στην τούρτα..... αφού πέρασε μια ώρα απο το 3ο και τελευταίο τσιγάρο, και ενω ήδη νιώθω αποτυχημένος που η προσπάθεια δεν απέδωσε, που εγώ ο ίδιος απο την μία πολεμιστής και απο την άλλη προδότης, τσαντισμένος όσο δεν παίρνει, έτοιμος και πάλι να δώσω όρκους αιώνιας "διακοπής", νιώθω τα πρώτα και πολύ έντονα συμπτώματα της έλλειψης ξανά εδώ... το στομάχι μου να με ενοχλεί και να είναι άδειο.... ακριβώς ότι ένιωθα την πρώτη μέρα που το έκοψα μετά απο 17 χρόνια.
Το μόνο θετικό ίσως ότι τώρα ξέρω να διαχειριστώ αυτή την αρχική και υπερβολικά έντονη έλλειψη και ξέρω ότι κρατάει λίγο ... 2-3 μέρες το πρωί. Ενα ακόμα θετικό ίσως είναι ότι μέσα σε αυτές τις 14 μέρες απέκτησα πολλές εικόνες "άκαπνες".... και για καφέ και για φαγητό, και εργοτάξιο . Το χειρότερο μου νομίζω είναι ο καφές το πρωί και το ποτό το βράδυ....
Όμως υπάρχει και ένα συμπέρασμα : Ότι μάλλον χρειάζομαι βοήθεια απο "ειδικούς".
Όπως αποδείχτηκε και απο την πρώτη προδοσία στα μπουζούκια άλλα και απο την δεύτερη προδοσία σήμερα, μετά απο 7-10 μέρες άκαπνος ... ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ.
Πως θα το περάσω αυτό το φράγμα....? Τσίχλες....? Ηλεκτρονικό Τσιγάρο.....? Ψυχολογική Υποστήριξη...? Δεν ξέρω.... μάλλον πρέπει να μιλήσω σε κάποιον ειδικό....
Απο την άλλη ρε γαμώτο , τι είναι αυτό που σε κάνει να σπας την 14μέρα...? Υποτίθεται ότι η εξάρτηση της νικοτίνης την 2-3 άντε 4η μέρα περνάει. Μετά απο 14 μέρες τι σπρώχνει το χέρι να ανάψει το γαμημένο το τσιγάρο....?
Σήμερα άλλη μια δύσκολη μέρα.... έπρεπε να λείψω εκτόα Αθηνών στην Μύκονο για δουλειές....
Και ενώ στο εργοτάξιο Μυκόνου η μέρα κύλισε χωρίς .... σκαμπανεβάσματα "καπνιστικά" και άντεξα, είχα και καλή παρέα , φίλο και συνάδελφο μη καπνιστή, το βράδυ πριν γυρίσω Αθήνα, πίνωντας ενα καφεδάκι στην χώρα.... λύγισα. Εκείνη την στιγμή ήθελα απεγνωσμένα ένα τσιγάρο. Άλλα ευτυχώς.... άντεξα.
Μετά απο 3-4 ώρες έφτασα Αθήνα, έκατσα μπαλκόνι, ουισκάκι .... και ήθελα πάλι ένα τσιγάρο....
Άλλα και πάλι άντεξα. Με πολύ κόπο και δυσκολία , άλλα άντεξα.
Σαββάτο 8.10.2011
Αισίως μετράω 14 ακριβώς μέρες τελείως άκαπνος.
Ξύπνησα σπίτι μόνος, πήρα πρωινό ετοιμάστηκα και πήγα για καφέ με το laptop μόνος.
Δυστυχώς όμως ο διάολος ακόμα στριφογυρνούσε στο μυαλό μου....
Τελικά δεν άντεξα.... Εκατσα για καφέ και άναψα τσιγάρο..... Λύγισα.
Μετά απο 14 μέρες..... αυτό που ένιωσα δεν ήταν αηδία όπως διαβάζω απο άλλους.... ήταν σχεδόν ηδονή! Απίστευτη απόλαυση συνδυασμένη με έναν καλά φτιαγμένο φραπέ!
Στην συνέχεια έκανα άλλα 2 τσιγάρα... βάζοντας πρόσθετο "πιπάκι" , προσπαθώντας να κατευνάσω τις ενοχές μου ώστε να πιστέψω ότι βάζοντας πιπάκι εισπνέω 90% (όπως έγραφε το πιπάκι απεξω) λιγότερη πίσσα και νικοτίνη.... μαλακίες και το ξέρω. Συναισθήματα... ταχυκαρδία, αρρυθμία, άλλα και πολύ απόλαυση μαζί με τον καφέ..
Και το κερασάκι στην τούρτα..... αφού πέρασε μια ώρα απο το 3ο και τελευταίο τσιγάρο, και ενω ήδη νιώθω αποτυχημένος που η προσπάθεια δεν απέδωσε, που εγώ ο ίδιος απο την μία πολεμιστής και απο την άλλη προδότης, τσαντισμένος όσο δεν παίρνει, έτοιμος και πάλι να δώσω όρκους αιώνιας "διακοπής", νιώθω τα πρώτα και πολύ έντονα συμπτώματα της έλλειψης ξανά εδώ... το στομάχι μου να με ενοχλεί και να είναι άδειο.... ακριβώς ότι ένιωθα την πρώτη μέρα που το έκοψα μετά απο 17 χρόνια.
Το μόνο θετικό ίσως ότι τώρα ξέρω να διαχειριστώ αυτή την αρχική και υπερβολικά έντονη έλλειψη και ξέρω ότι κρατάει λίγο ... 2-3 μέρες το πρωί. Ενα ακόμα θετικό ίσως είναι ότι μέσα σε αυτές τις 14 μέρες απέκτησα πολλές εικόνες "άκαπνες".... και για καφέ και για φαγητό, και εργοτάξιο . Το χειρότερο μου νομίζω είναι ο καφές το πρωί και το ποτό το βράδυ....
Όμως υπάρχει και ένα συμπέρασμα : Ότι μάλλον χρειάζομαι βοήθεια απο "ειδικούς".
Όπως αποδείχτηκε και απο την πρώτη προδοσία στα μπουζούκια άλλα και απο την δεύτερη προδοσία σήμερα, μετά απο 7-10 μέρες άκαπνος ... ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ.
Πως θα το περάσω αυτό το φράγμα....? Τσίχλες....? Ηλεκτρονικό Τσιγάρο.....? Ψυχολογική Υποστήριξη...? Δεν ξέρω.... μάλλον πρέπει να μιλήσω σε κάποιον ειδικό....
Απο την άλλη ρε γαμώτο , τι είναι αυτό που σε κάνει να σπας την 14μέρα...? Υποτίθεται ότι η εξάρτηση της νικοτίνης την 2-3 άντε 4η μέρα περνάει. Μετά απο 14 μέρες τι σπρώχνει το χέρι να ανάψει το γαμημένο το τσιγάρο....?
5 σχόλια:
σήμερα 30-11-2016 έχω αγωνία να δω τι έχεις κάνει!
Τζίφος... Άντεξα 30 μέρες με το ζόρι. Το γύρισα σε ηλεκτρονικό και "σώθηκα" . Τώρα πρέπει να κόψω και το ηλεκτρονικό , είμαι 1 χρόνο τώρα στην πρίζα.
Πόσο σε ένιωσα σε αυτά που που έγραψες και γω είμαι στην 4 μέρα σήμερα. .κόψε και το ηλεκτρονικό και πήγαινε και σε ένα ιατρείο διακοπής θα σε βοηθήσουν πολύ!
Είναι φοβερό το πόσο κοινά είναι αυτά που έγραψες σε όσους καπνίζουν πολλά χρόνια, εκτός του ότι όταν ξανακαπνίζω μετά απο 5-7 μέρες άκαπνος νιώθω την ίδια αηδία της τσιγαρίλας όπως όταν πρωτοκάπνισα! Στο τέλος νομίζω ότι θα εθιστώ στο κόψιμο του τσιγάρου :P , τι να πεις άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!!!
Καλησπέρα! Έχω σταματήσει το κάπνισμα από 13 /9/2016 κοντευω 10 μήνες! Απο τότε μασαω τσίχλες νικορετ κ δεν λέω να σταματήσω. Ίσα ία εκεί που μασούσαν 5 τώρα τις εκανα 10 τη μέρα. Ήμουν καπνίστρια των 2 πακέτων κ κάπνιζαν 25 χρόνια τουλάχιστον! Το έχω κόψει κ αλλες 2 φορές για τρεις μηνες αλλά πάλι το ξαναρχιζα! Το πρόβλημα μου είναι πως εδώ κ 10 μήνες δε σταμάτησα να σκέφτομαι το κολοτσιγαρο καθημερινά βέβαια μου έχουν συμβεί κ πολλά άσχημα γεγονότα αυτό το διαστημα αλλά πραγματικά βασανίζονται κάθε μέρα όλο εκεί είναι το μυαλό μου 10 μηνες τώρα! Πιστεύω πως κάνω άθλο! Σκέφτομαι τον κόπο που εκανα κ δεν καπνιζω λέω θα περάσει που θα παει αλλά τίποτα! Πριν τρεις βδομάδες πήρα πακέτο αναψα ενα τσιγάρο μέσα στο αμάξι δεν το είπα πουθενά μου άρεσε το υπόλοιπο πακέτο το άφησα στο αυτοκίνητο κ είπα στον εαυτό μου ότι θα το ξεχάσω οτι εκανα κ δεν θα ξανακαπνισω. Τίποτα όμως το μυαλό μου όλο εκεί! Δεν ξέρω αν φταίει η διακοπή η οι δυσκολίες που παιρναω κ νιώθω τόσο χαλιά! . Έτσι θα πάει? Πότε φεύγει το ριμαδι απο το μυαλό?
Δημοσίευση σχολίου